یا الله
بــه نـامِ جــانِ جــانـانِ جهـــانـــم
خــــداونـــد کـــریــم مهــربــانـــم
الهــــی مهـلتـــی امشــب بنـالــــم
چنـان درغصـه و در تب بنـالـــم
الهــــی عاشقــم معشوقَمــی تــو
به جانــم جانــی و محبـوبمــی تــو
تــویی خالـق جهــانِ هســتیِ مــن
تـویــی ناظـر نهـان و پســتیِ مــن
جهـان و ایـن و آن هست هـرگـونه
کنی با یک اشـارت واژگــونه
دریـن دنیــا وعقبـی بسکه راز اسـت
چه گویم بس رهی دور و دراز است
جهان را چون یکی بازیچه بودم
به خوابی بس گران پیچیده بودم
تـویـی هستـم تـویی بــود و نبــودم
نباشــد گــر نباشــی تـار و پـــودم
بفــرمــودی کـه ،کُن، پس بود گشتم
ز خاک مــــرده ای مـوجــود گشـتم
مــرا هفــت آسمــان تسخــیر کردی
مــرا بـا روح خــود تفســـیرکــردی
بـه لطــفــــــت نعمــتم بســـیار دادی
بــه رحـــمت پنـــدی و پنــدار دادی
به لیلــت و از نهــارت کــام دادی
زبحـرت واز سحابــت جــام دادی
دو چشــمی تا جهــان انــدر ببیــنم
دو چشــمی تا شبــان اختــر ببیــنم
ببیــنم آن در و دشــــت و دمــن را
ببیـــنم بلبـــــل مســــــت چمـــن را
دو دســتی تا به دســتی دست گیرم
نه دسـتی تا به هسـتی خسـت گیرم
هــــــزاران نعمـتم دادی به لطفــت
مقـــام و شـــو کتـــم دادی به لطفت
دو پــا تــا در رهــت من پا گـذارم
نـه پـا تـا بــر ره بـــد جــا گـــذارم
بـه یـک پـا جانــب روزی شتــابــم
بـه پـایــی هــم ره مــرضــی شتابـم
سر و رو و خط و خالـم چـه زیبا
زدی نقشـی چـه نیکـو وه فــریبـا
به امــر و نهــی تــو مفتــون بـــودم
به اصــل و فــرع تـو مظــنون بودم
یکــی بــودم در ایـن دنیــای هســتی
جهــان را طـی نمـودم طی به مسـتی
مــن از شمــس نگاهــــت شرم دارم
مــن .از جــل وجـلالــت شــرم دارم
به سـوی هـر کســی رفتـم بجـز تــو
به یـاد هـــر کســی بــودم بجــز تــو
خطــا کــردم بســی مستــور کــردی
عطــا کــردم دمــی مشهــــور کردی
هــــــزاران آرزو در سیــنه ام است
چه هــا نا گفــته در اندیشـه ام است
چـــو مرغ بسمل آغشـــــته در خون
چو مــرد بی کــــس آواره مجــــنون
بــسی بــس خسته حالم بس شکسته
تو میـــدانی ندارم کــــس چه خســته
وجـــودم اندر این عالـــــــم تباه است
به دل دود است وظاهر دررفاه است
نــدیــدم روی خــوش مـــن از زمانه
نبــــودم لحظـــــــه ای شاد از زمانه
همه عمـــــرم دمــی را خوش ندارم
الهـــــــی طاقـــــت آتـــــــــش ندارم
به صحــــرا میــــروند مردم بهاران
منــــم در حال دادن جــان به جانان
فرامـــوشـــــــــم شدی یارب دریاب
کنـــــون محـتاج تو ام یارب دریاب
کنـــــون مفلوک و سرگردان و پیرم
بسان مـــرغکـــی در بند وگــــــیرم
اگر چشمه شود چشمم عجــب نیست
اگر بر سر شود خا کم عجـب نیست
جوان بودم خطــــــــا کردم ببخــــشا
ندانســــــــته جــــــــفا کردم ببخـــشا
مـــر ا بر درگهــت هیچ آبــرو نیست
مـــرا جز عفـــو تو هیچ آرزو نیست
کلمات کلیدی:
